Na 35 jaar in dienst bij Pameijer en haar rechtsvoorgangers is er per 1 juli een einde gekomen aan mijn dienstverband. Ik heb deze mooie organisatie verlaten en stap verder op weg naar mijn nieuwe horizon!
Het was een mooie reis met vele tussenstops, fraaie vergezichten en vooral vele indrukwekkende ontmoetingen!
In mei 1988 ben ik gestart als hoofd van het kinderdagverblijf Myosotis in Schiebroek, 29 jaar jong en mijn eerste serieuze baan als leidinggevende.
Na 5 jaar was er de fusie tussen de Stichtingen STHED en Myosotis. De nieuwe organisatie Keerking was een feit. Er volgde een reorganisatie met veel nieuwe functies. Keerkring ging werken met managers en teamleiders. Ik werd manager van 3 gezinsvervangende tehuizen (GVT’s) in Rotterdam Zuid. De ’s Gravenhof, de Bloemhof en de Reijerdijk. Tijdens deze periode werd de beweging ingezet naar meer kleinschalig en zelfstandig wonen veelal nog in de nabijheid van het GVT.
De organisatie zocht naar nieuwe vormen om haar doelstellingen verder te kunnen realiseren. In dit kader vonden de eerste verkenningen plaats met Pameijer. Uiteindelijk, na een korte periode van intern verzet, leidde dit tot een fusie. PameijerKeerking werd de naam van de nieuwe organisatie. Er volgde weer een reorganisatie. Regio’s werden clusters en daardoor veranderde mijn functie in die van clustermanager. We pionierden met integrale dienstverlening. De client stond toen al centraal, we haalden de schotten weg tussen GGZ en VG, Wonen en Werken. We plooiden als het ware de expertise van onze medewerkers rondom de ondersteuningsvragen van de cliënten.
Begin 2004 ben ik gevraagd te solliciteren naar de functie van directeur. Ik vond dat eervol en besloot deze nieuwe uitdaging aan te gaan. Na mijn benoeming werd ik verantwoordelijk voor alle dienstverlening in de regio’s Zuid en de Zuid Hollandse Eilanden.
Deze periode markeerde onder meer de opkomst van ‘empowerment’ en ervaringsdeskundigheid binnen Pameijer. We ontdekten Howie the Harp in New York en besloten om dit programma naar Nederland te halen.
We ontwikkelden een nieuwe, destijds spraakmakende huisstijl met tekstlogo’s (we kwamen hiermee zelfs in de Volkskrant) en brachten ons verhaal naar buiten via cliëntverhalen voorzien van foto’s. Dit was toen uniek! Ook reed er zelfs een Pameijertram door Rotterdam!
De technologie maakte voorzichtig een entree binnen onze organisatie. Het eerste echte project noemden wij ‘MyPameijerConnect’.
We trokken er veel op uit en organiseerden inspiratiereizen met cliënten en medewerkers naar New York waar we veel geleerd hebben over empowerment en peer support. De WRAP komt hier rechtstreeks vandaan.
Er kwam meer marktwerking binnen de zorg, er volgde een grote decentralisatie naar gemeentes met onder andere de WMO als gevolg. Voor Pameijer had dit grote gevolgen. De nieuwe afdeling Marketing Innovatie en Verkoop (MIV) werd in snel tempo ingericht om ons goed voor te bereiden. Ook nu kwamen er nieuwe functies zoals productontwikkelaars, marketingmedewerkers, er was uitbreiding van het accountmanagement. We ontwikkelden een nieuw portfolio, met onder andere het nieuwe programma Buurtcirkel en leerden wat een aanbesteding was en hoe we succesvol konden inschrijven. Het was, met een machtig mooi team, hard werken. Uiteindelijk waren we op alle onderdelen succesvol en konden wij onze dienstverlening continueren met ruim 60 gemeenten als onze nieuwe ‘klant’.
Er kwamen in toenemende mate vragen vanuit gemeenten, instellingen, woningbouwcorporaties over de programma’s uit ons portfolio. Uiteindelijk is dit vertaald naar een nieuwe strategische doelstelling: ‘het landelijk verspreiden van ons gedachtegoed’. Hiervoor is uiteindelijk +Vijf opgezet. Een nieuw initiatief met een enthousiast klein team. De afgelopen jaren hebben we het aantal locaties van Howie the Harp landelijk uitgebreid naar 4, nieuwe leerlijnen ontwikkeld voor medewerkers met ervaring, bijgedragen aan het landelijk beroepsregister, bijgedragen aan de ontwikkeling van community building en netwerkzorg, Buurtcirkels ontwikkeld in het hele land en ook in Oostenrijk.
Deze reis komt ten einde maar er is altijd een horizon. Ik kijk er naar uit.
Arrivedeci, Jan Alblas